Dla Solidarności emerytury stażowe to do dziś niezrealizowany 14. Postulat Sierpniowy. Jego realizacja po ponad 44 latach oczekiwania wydaje się jednak dzisiaj bliższa niż kiedykolwiek.

„Od październikowych wyborów parlamentarnych mamy nieustanne nękanie, prowokowanie i zastraszanie prezydenta Andrzeja Dudy przez zwycięską antypisowską koalicję” – pisze Rafał Woś w temacie numeru nowego „Tygodnika Solidarność”. Faktycznie prezydent znalazł się na celowniku obozu Donalda Tuska, bo jako strażnik konstytucji wybrany w bezpośrednich wyborach ma niepodważalny mandat do tego, by móc blokować i prostować zapędy nowego rządu. Takie są zasady demokracji, których nie potrafi zaakceptować Donald Tusk, który najwyraźniej chciałby złamać zasadę trójpodziału władzy. Właśnie o tym piszemy w najnowszym „TS”.

„Największym osiągnięciem ludzkości w XX wieku bezspornie jest stworzenie praw człowieka – to przepisy przyjęte dobrowolnie przez większość państw świata i stanowiące wyznacznik tego, jakie prawa ma jednostka ludzka bez względu na kolor jej skóry, wyznanie, narodowość czy poglądy polityczne. Kraj, w którym rząd łamie prawa człowieka lub zezwala na ich łamanie, jest obłożony infamią, podobnie jak jego politycy – to kwestia lat, kiedy podobny los czeka Polskę. Politycy z Warszawy – w tym Donald Tusk, Adam Bodnar czy Radosław Sikorski – już się z infamią stykają – pisze na łamach „Tygodnika Solidarność” Paweł Pietkun, dyrektor regionalny U.S. Institute of Diplomacy and Human Rights.

– Donald Tusk twierdzi, że jest gotowy do wcześniejszych wyborów, ale wie, że nie może tego zrobić głosami koalicji rządzącej, ponieważ nie ma 307 głosów. Może to zrobić wspólnie z PiS. Tusk tym samym zaszachował swoich koalicjantów i będzie tym grał do końca kadencji – mówi dr Andrzej Anusz z Instytutu Józefa Piłsudskiego w rozmowie z Jakubem Pacanem.

Ekumenizm, którego wartość chętnie podkreśla papież Franciszek, został w istotny sposób zahamowany za sprawą niedawno opublikowanego watykańskiego dokumentu „Fiducia supplicans”.

Ukraina to nasz 1937 rok – oświadcza gen. Patrick Sanders, nowo mianowany szef Sztabu Generalnego Armii Brytyjskiej, i zapowiada przeprowadzenie szybkich działań przygotowujących Albion do wojny. Wojny nie tylko na kontynencie, bo gen. Sanders nie wyklucza, że powiększona brytyjska armia będzie miała co robić również na Wyspach Brytyjskich. Oczywiste odniesienie Sandersa do 1937 roku ma przypominać rządowi, że gdyby Londyn zareagował dwa lata przed wybuchem II wojny światowej, nie płonąłby pod setkami niemieckich bomb i rakiet V1 i V2.

Im więcej czasu upływa, tym wyraźniej widać, że Donaldowi Tuskowi nie chodzi o zwykłe przejęcie władzy, lecz o zmarginalizowanie prawicy jako takiej. Dla niej po prostu ma nie być miejsca w przestrzeni publicznej i politycznej.

Żyjący ponad sto lat temu kalwinista, premier Holandii i podróżnik Abraham Kuyper w publikacji „On Islam” (Bellingham, WA: Lexham Press and Acton Institute for the Study of Religion and Liberty, 2017) odnotował następujące przysłowie marokańskie: „Raczej wolałbym, aby moje zboże zgniło na polu, niż miałbym dać z niego chleb chrześcijańskiemu psu”.

Pokazowy proces mjr. Zygmunta Szendzielarza rozpoczął się 23 października 1950 r. przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Warszawie. Na ławie oskarżonych zasiedli również inni członkowie Wileńskiego Okręgu AK: podpułkownik Antoni Olechnowicz „Pohorecki”, kapitan Henryk Borowy-Borowski „Trzmiel”, podporucznik Lucjan Minkiewicz „Wiktor”, i dwie sanitariuszki: Lidia Lwow „Lala” i Wanda Minkiewicz „Danka” (wszyscy oskarżeni, prócz kobiet, dostali kary śmierci).

W ostatnim 40-leciu polityczna polaryzacja w Stanach Zjednoczonych przebiega szybciej niż w takich krajach jak Kanada, Wielka Brytania, Australia czy Niemcy. Efektem tego fenomenu są przede wszystkim powiększające się różnice rasowe w amerykańskim społeczeństwie. Donoszą o tym liczne badania takich uniwersytetów jak: Brown University i Stanford University.

Nie bardzo rozumiem to, że próbuje się robić tak doniosły temat z pewnych braków wiedzy pewnego bardzo progresywnego posła, byłego kandydata do tytułu Nauczyciela Roku. Żyjemy, niestety, w systemie, w którym posłem i – jak widać – Nauczycielem Roku, może zostać praktycznie każdy. A czynienie z tego zarzutu akurat temu panu wynika tylko z tego, że ów pan jest z tej, a nie innej opcji politycznej. Gdyby był z innej, ten sam zarzut stawialiby jemu ci, którzy teraz są nim zachwyceni.

Czy fundamentalne z punktu widzenia rozwoju gospodarczego Polski projekty, takie jak Centralny Port Komunikacyjny, mają szansę zostać zrealizowane ponad podziałami partyjnymi?

Destrukcyjna polityka energetyczna Unii Europejskiej prowadzi do zapaści gospodarki. Bezsensowne parcie na eliminację energetyki konwencjonalnej opartej na węglu i innych paliwach kopalnych nie pozwala dostrzec, że pełna dekarbonizacja w krajach europejskich nie ma żadnego znaczenia. Decyduje systematyczny wzrost energetyki węglowej u potentatów azjatyckich. Chin, Indii i Indonezji ze skutkiem 10-procentowego wzrostu emisji CO2 w 2023 r.

– Powtórzę za prezydentem: Solidarność trzyma rękę na pulsie, a prezydent trzyma z Solidarnością – mówił Piotr Duda w dociekliwej rozmowie z Cezarym Krysztopą i Rafałem Wosiem, która jest daniem głównym nowego wydania „Tygodnika Solidarność”. Oprócz tego relacjonujemy posiedzenie Komisji Krajowej „S” w Pałacu Prezydenckim oraz analizujemy wybór przedstawicieli rządu w Radzie Dialogu Społecznego.

– Niektóre postaci czy bohaterowie nie bez powodu pojawiają się w naszej świadomości w takim, a nie innym momencie historii. Myślę, że tak właśnie jest z księdzem arcybiskupem Antonim Baraniakiem. Kluczem do zrozumienia jego bohaterstwa i niezłomnej postawy jest słowo „wierność” – mówi ks. dr hab. Jarosław Wąsowicz, salezjanin, historyk, duszpasterz, promotor postaci ks. abp. Antoniego Baraniaka i badacz jego życia, w rozmowie z Agnieszką Żurek.

Jeżeli odwiedzając wielkie portowe miasta w Europie, zauważycie tłok w terminalach kontenerowych, nie bądźcie zdumieni. Globalny transport morski odpowiedzialny za większość światowego handlu przechodzi właśnie największy od czasów II wojny światowej kryzys związany z… niedrożnością największych kanałów żeglugi morskiej. Chodzi o Kanał Sueski, Kanał Panamski oraz tureckie cieśniny Bosfor i Dardanele.

Odrzucenie przez Rosję amerykańskiej propozycji rozmów o kontroli zbrojeń – przede wszystkim broni nuklearnej – zbliżył świat do zagrożenia konfliktem nuklearnym znacznie bardziej niż w najgorszych czasach zimnej wojny. Traktaty z trudem wypracowane w latach 80. XX wieku i ponawiane jeszcze w pierwszej dekadzie tego stulecia są dzisiaj przeszłością. To przeraża, jeżeli zdamy sobie sprawę, że mówiły one o ograniczeniu liczb głowic nuklearnych do 1550 w każdym z dwóch mocarstw. Do całkowitego zniszczenia życia na planecie wystarczy mniej niż połowa każdego z największych arsenałów nuklearnych świata.

– W Rosji widać pewne ożywienie kultu służby wojskowej. W czasach sowieckich 9 maja był dniem pamięci o poległych, a hasłem propagandy było „nigdy więcej”. Teraz hasłem jest „możemy powtórzyć”. Co możemy powtórzyć? Wojnę możemy powtórzyć. To hasło popularne wśród młodych ludzi – mówi dr hab. Włodzimierz Marciniak, prof. WSB-NLU i UIK, były ambasador RP w Moskwie, w rozmowie z Jakubem Pacanem.

Dostałem ostatnio półki na książki. Komuś może się to wydać sprawą trywialną i mało interesującą, ale wierzcie mi, nie w tym przypadku.

Pod hasłem „Chodzimy na głowach” francuscy rolnicy sprzeciwiający się rządowej polityce klimatycznej przeprowadzili happening polegający na odwracaniu do góry nogami tablic z nazwami miejscowości.