Były prezydent Ukrainy Leonid Kuczma: "atlantyckie dążenia Ukrainy nie są powodem agresywności Moskwy wobec niej, tylko pretekstem dla tej agresywności". Czytelnik tego tekstu zapewne wie już, czy Rosja przyjęła uzgodnioną między USA a Kijowem ofertę 30-dniowego zawieszenia broni. Jednak niezależnie od tego intencje Moskwy się nie zmienią.

"To, co dzieje się za sprawą ludzi rządzących w naszym kraju, jest marnotrawieniem dorobku pokolenia „Solidarności”, które 35 lat temu wywalczyło wolną i demokratyczną Polskę. Ta wolność jest nam dziś odbierana, a państwo polskie jest dezorganizowane. Nie godzimy się na to!" - piszą w specjalnym apelu działacze Stowarzyszenia "Godność".

Rumuńskie majsterkowanie przy demokratycznych werdyktach budzi niepokój, ale sprawa Călina Georgescu jest znacznie bardziej skomplikowana, niż chciałby to widzieć prawicowy chór oburzonych.

Rozmowa Wołodymyra Zełenskiego z Donaldem Trumpem skupiła na sobie uwagę świata. Spotkanie zakończone awanturą zamiast podpisaniem ważnego porozumienia USA – Ukraina przeraziło wiele rządów w Europie. Zostało bowiem odebrane jako dowód, że USA zdradziły Ukrainę i będą się dogadywać z Rosją wbrew interesom Europy i bezpieczeństwu NATO.

Mniej więcej w czasie ogłoszenia przez Karola Nawrockiego i NSZZ „Solidarność” współpracy programowej, a wiec i poparcia przez najważniejszy polski związek zawodowy kandydata obywatelskiego, zaczęły się dziać bardzo dziwne rzeczy.

W wieczór wyborczy szybko stało się jasne, że zgodnie z przewidywaniami wygrała CDU, ale z wynikiem dużo poniżej oczekiwań. Porażka SPD zaskoczyła swoimi rozmiarami i przerodziła się w historyczną klęskę.

Polska cofnęła się o trzy dekady. Prawo znów jest dla wybranych, w kraju najlepsze interesy robi mafia, demokracja staje się jedynie fasadą, na wszystko brakuje pieniędzy, a jedynym sposobem na rządzenie jest łupienie obywateli.

Ta kampania jest dziwna. W warunkach liberalizującego się społeczeństwa, atomizacji, plagi rozwodów, postępującego procesu sekularyzacji, słabnącej pozycji Kościoła oraz upadku autorytetów kampania skręca w prawo. Tyle że prawa strona nie bardzo to wykorzystuje.

Upadek rządu w Niemczech to tylko wierzchołek góry lodowej problemów za naszą zachodnią granicą. Wątpliwe, by przyspieszone wybory zaplanowane na 23 lutego przyniosły Niemcom stabilizację polityczną lub rozwiązanie problemów gospodarczych. Kryzys w obu wiodących państwach UE oznacza zaś rozchwianie całej Europy.

Korea Południowa kojarzy się nam na ogół z nowoczesnym sprzętem, wysokim poziomem nauki i techniki, bogactwem i atrakcyjną, mocno ekspansywną w ostatnich latach popkulturą. Jednak nie mamy, jak mogłoby się wydawać, do czynienia z cybernetycznym, roztańczonym rajem na ziemi. Od wielu lat Korea boryka się z najwyższym na świecie wskaźnikiem samobójstw. Teraz dołączyła do niego również najniższa liczba urodzeń.

„Twoja ambicja zabija ciebie” – śpiewał zespół Kryzys w 1980 roku. Te słowa powracają niczym echo, gdy myśli się o Krzysztofie Bosaku – polityku, który najcenniejsze cechy swojej osobowości złożył na ołtarzu walki o władzę.

To, co wydarzyło się w Rumunii, a wcześniej w Gruzji, jest sygnałem ostrzegawczym nie tylko dla Polaków, których w przyszłym roku czekają wybory na urząd prezydenta Rzeczpospolitej. To ostrzeżenie dla całej Europy, która w obliczu kryzysu okazuje się zbyt słaba, nie tylko żeby przeciwdziałać zagrożeniom ze strony Rosji i Chin, ale również zapanować nad niespójnym systemem prawnym państw członkowskich.

Po wyborach w 2023 roku w gabinetach, pokojach i na korytarzach przy Woronicza i pl. Powstańców atmosfera stała się nerwowa. Dla wszystkich było oczywiste, że Telewizję Polską czekają zmiany. Jednak praktyka poprzednich politycznych zwrotów akcji, znana pracownikom z dłuższym zawodowym doświadczeniem, nie wskazywała na to, że przejęcie mediów publicznych przebiegnie w tak gwałtowny i niezgodny z przepisami sposób. Nowy rząd powstał 13 grudnia, tydzień później wyłączono sygnał TVP Info. Pod osłoną policyjnych pał i zaprzyjaźnionych z politykami PO ochroniarzy dokonano skoku na TVP, Polskie Radio i PAP. Z przyczyn oczywistych najwięcej emocji wywołało przejęcie Telewizji Polskiej.

Spustoszenie – to właściwie jedyne dziedzictwo Koalicji 13 grudnia po roku rządów. Jest tak źle, że ekipę Donalda Tuska zaczynają krytykować nawet mateczniki poparcia tego środowiska.

Informacje o tym, jak Polska planuje poradzić sobie z unijną procedurą nadmiernego deficytu, dawkowane są obywatelom dość oszczędnie. Gdy już pojawią się w mediach o największym zasięgu, maluje się je raczej jako sukces, ponieważ Unia przyjęła propozycje polskich władz. Jednak zaakceptowany plan to tak naprawdę wyrok na polskie rodziny, poziom życia, zatrudnienia i produkcji. Będzie zimno, ciemno i biednie, oczywiście już po wyborach. Warszawa i Bruksela dogadały się bowiem i w tym, że do wyborów prezydenckich Polacy mają niczego nie zauważyć.

Za młodu Donald Tusk walczył z generałem Wojciechem Jaruzelskim, a w późniejszych latach ze wszystkim, co mu go przypominało. Czy jednak mocując się z potworami, uważał, by samemu nie stać się jednym z nich?

Ryszard Petru jest jak kapitalizm: obiecuje złote góry, nie przyznaje się do porażek i co jakiś czas zalicza widowiskowy kryzys – na szczęście (w przeciwieństwie do katastrof ekonomicznych) dostarcza publiczności więcej rozrywki niż zgryzoty.

Zgodnie z planami – wymuszonymi wzajemną rywalizacją – liderów dwóch największych partii w Polsce kandydatów prezydenckich Koalicji Obywatelskiej oraz Prawa i Sprawiedliwości poznaliśmy niemal równocześnie. Kto wygrał prawybory w KO ogłoszono w sobotę, 23 listopada, a kto – „konkurs” (jak określał to sam Jarosław Kaczyński) PiS, w niedzielę dzień później. Atak na największą partię opozycji trwa od czasu zmiany władzy, a do wielu działań nie było trzeba nawet znać tego najważniejszego nazwiska.

Start prezesa IPN w wyborach prezydenckich jest sygnałem, że na polskiej prawicy nie tylko zaczyna się zmiana pokoleniowa, ale też pojawia się nowy typ polityka. Karol Nawrocki ma wyraziste poglądy, ale jednocześnie nie jest uwikłany w wojnę plemienną między PO i PiS. To może być początek szerszych zmian.

– Prawdziwym problemem jest porozumienie się z tą drugą stroną, bo nie wiem, czy ona jest zainteresowana kompromisem. Być może przyjdzie czas, w którym taki kompromis będzie możliwy – mówi prezes Prawa i Sprawiedliwości Jarosław Kaczyński w rozmowie z Igorem Zalewskim.