- Warto rozmawiać również z dyktatorami, szczególnie jeśli ma się z nimi wspólną granicę, warto robić z nimi interesy, sentymenty w polityce zagranicznej miewają znaczenie, ale przed realizacją własnych interesów muszą ustępować. Warto się jednak również pochylić nad nauką jaką z ostatnich dni płynie. Otóż nawet dyktatorzy nie są wieczni. I choć być może te tysiące na ulicach ich dziś jeszcze nie obalą, to trzeba jednak mieć jakiś pomysł na to, co wtedy jeśli któregoś dnia im się to, jak na Ukrainie, uda - mówił Cezary Krysztopa w felietonie dla Polskiego Radia 24

Wczoraj doszło w Wielkiej Brytanii do dwóch poważnych tragedii. Pierwszą jest eksplozja pod Liverpoolem, znana już w sieci jako #wirralexplosion. Drugim dramatycznym wydarzeniem był wjazd samochodu na chodnik, w wyniku którego życie straciło co najmniej trzy osoby i kolejnych kilka jest rannych. Miało to miejsce w londyńskim Islington, nieopodal znanego pubu.

Ostatnio "Rzeczpospolita" postanowiła zastąpić "Gazetę Wyborczą" w jej trudzie "walki z polskim nacjonalizmem", a mówiąc normalnie - w roli głosu antyrządowej opozycji. Pojawiają się w niej artykuły i komentarze jednoznacznie zaangażowane w sporze politycznym. Czy jest to związane z utratą wiarygodności ideologicznej kuźni Michnika i coraz gorszą sprzedażą "Gazety Wyborczej" trudno przesądzać, lecz proces jest wyraźny.

Zbiegły się dziś trzy istotne wydarzenia. Pierwsza i najważniejsza, to świętowanie Zwiastowania. Druga, to związany ze Zwiastowaniem Dzień Świętości Życia. Trzecia, to rocznica podpisania Traktatów Rzymskich. Wszystkie te rzeczywistości są ze sobą powiązane i początek biorą z największej tajemnicy chrześcijaństwa, czyli Wcielenia Słowa Bożego.

Marzeniem przyszłego sułtana jest rządzić od Zatoki Perskiej, przez Morze Czerwone, Morze Śródziemne, aż po Morze Czarne. Jego marzenia już w części się spełniły. Inne elementy układanki powoli zaczynają spajać się w całość. Jeżeli Ameryka i Europa nie zareagują, to reaktywacja Imperium Osmańskiego dokona się na naszych oczach.

Z nastaniem wiosny na nowo ruszy nawałnica zdążających do Europy uchodźców z krajów Bliskiego Wschodu i Afryki. Równo rok temu z dumą ogłoszono, że szlak bałkański został zamknięty. Wcale tak nie jest. Dość powiedzieć, że tą drogą w ubiegłym roku dotarło do Austrii ponad 42 tys. imigrantów, a w ciągu pierwszych 5 tygodni 2017 r. było ich ponad 3 tys. Całkiem sprawnie prosperuje przemysł przemycania ludzi ze wschodu przez Ukrainę, Białoruś i Litwę do Polski. Stąd szybko podążają w kierunku Berlina, mimo że Angela Merkel wycofała się już z niefortunnie rzuconego zaproszenia. Głównym problemem pani kanclerz jest teraz odsyłanie, a nie sprowadzanie imigrantów. Rosnące poparcie dla startującego w wyborach Martina Schultza stwarza bardzo niebezpieczną sytuację zarówno dla rządzącej od lat CDU, jak i osobiście dla szefowej partii.

- Rany, czego tam nie ma, lamenty na temat obraźliwych fotomontaży przedstawiających niemieckich przywódców i liderów Unii Europejskiej w mundurach Wehrmachtu. Lamenty nad zapowiadaną repolonizacją mediów w Polsce i lamenty nad tymi, jak to malowniczo ujmują sygnatariusze listu, wszystkimi krzywdzącymi antyniemieckimi kłamstwami i oszczerstwami, które bolą sygnatariuszy listu nie mniej niż ich niemieckich przyjaciół. I wyrazy podziwu. I nadziei na to, że „jeszcze będzie tak jak było”. Czy Towarzystwu Dziennikarskiemu wolno się tak płaszczyć? Wolno. A mnie wolno mieć na ten temat opinię. Jednakowoż jako, że wyrażanie tej opinii wydaje mi się nudną łatwizną, zrobię co innego. Zadam parę pytań - mówił w radiowym felietonie dla Polskiego Radia 24 red. Cezary Krysztopa

- W ciągu ostatnich pięciu lat nie urodziło się na Islandii żadne dziecko z Zespołem Downa - mówi irlandzki ginekolog dr Peter McParland z National Maternity Hospital. Dlaczego? Może zostały w jakiś sposób wyleczone? Otóż nie, wszystkie zostały abortowane. Już wcześniej Dania ogłosiła się krajem bez Zespołu Downa.

Propozycja wicepremiera Mateusza Morawieckiego – specjalnego bonusu dla tych, którzy przejdą później na emeryturę, była tematem wielu komentarzy. Mówiono dużo o tym, że rząd usiłuje naprawić własny błąd, jakim było przywrócenie poprzedniego wieku emerytalnego, że bez emigrantów Fundusz Ubezpieczeń Społecznych się zawali (a przecież rząd emigrantów nie chce), jednym słowem jedno wielkie: „A nie mówiliśmy? Wyszło na nasze!”. Nie przebiła się w tym wszystkim myśl, że prawdziwym zagrożeniem dla systemu emerytalnego jest to, że nie wszyscy się nań składają. Lub nie w takim stopniu, jak powinni. A kreatywność tych, którzy określają się mianem pracodawców, pod tym względem jest spora.

Ja niosę, dużo niosę. Ja tylko nie chcę, żeby tamci byli moim krzyżem. Tamci, którzy Ciebie skazują, tamci, którzy wyśmiewają Kościół, tamci, którzy nienawidzą tego, co kocham. Ja nie chcę takiego krzyża, Jezu.

Podczas, kiedy większość "cywilizowanego świata" skupia się na tym, że Donald Trump nie wykazał wystarczającego entuzjazmu w częstotliwości uścisków dłoni proponowanych przez Angelę Merkel, Niemcy, a konkretnie Tagesspiegel, raczy swych czytelników zgoła inną retoryką...

Co odróżnia informacje na innych portalach od tej?- zapytają Państwo. Otóż, i w tym wypadku udało się Superstacji powiązać newsa policyjnego z osobą Jarosława Kaczyńskiego: ""Hoss" złapany. Ukrywał się w dzielnicy Jarosława Kaczyńskiego"\n- brzmi tytuł artykułu dotyczący złapania przez policję ukrywającego się przestępcy.

Oczywiście, najlepiej było kilkadziesiąt lat temu! Takie stwierdzenie spotykamy najczęściej wśród ludzi starszych, ale i ci młodsi czasami również wzdychają za przeszłością. Jeśli jednak zapytamy o przykład takiego lepszego stanu, najczęściej nie usłyszymy niczego konkretnego. W pamięci piszącego wyryła się chyba już na trwałe sytuacja zapamiętana z dzieciństwa. Otóż dwoje starszych ludzi, wspominało stare dobre czasy i kiedy przyszło do przywołania konkretnego przykładu, jeden z rozmówców stwierdził, że „przed wojną to słońce było duże jak balia, dzisiaj jak przetak”.

Kiedy Mama pytała mnie, jaką ma ugotować zupę, możliwe odpowiedzi były tylko dwie: krupnik albo kartoflankę. Krupnik musiał być na kurzych podrobach, które akurat były łatwiej dostępne niż inne rodzaje mięsa, a być może to Mamie, jako położnej, udawało się je jakoś załatwić. Z kolei kartoflanka musiała być na kościach, chyba wołowych, ale pewności nie mam, mogło mi się już coś w dobrej, ale krótkiej pamięci poprzestawiać.

Urzędnicy dokładają starań. Pochylają się nad zagadnieniami horyzontalnie i gruntownie. I nieustannie. Im wyżej w urzędy, tym ciemniej i straszniej. Kto ich sieje? Po co ich zatrudniają? Co oni właściwie robią? Przesłuchania kolejnych urzędników w aferze Amber Gold zdumiewają. Słuchając ich popisu niekompetencji, trzeba sobie zrobić przerwę.

Kobiety różnej płci (proszę nie poprawiać, to nie jest błąd!) ogłosiły ze śmiertelną powagą: „8. 03. 2017 to pierwszy w dziejach ludzkości Międzynarodowy Strajk Kobiet. Tworzymy historię!”. Chodzi, wyjaśniły, o protesty przeciwko wszelkiej przemocy: instytucjonalnej, systemowej, ekonomicznej, fizycznej, seksualnej, psychicznej. Także o protest przeciwko przemocy symbolicznej, cokolwiek to oznacza. Instrukcja brzmiała jednoznacznie: „Nie idź do pracy, nie rób zakupów, ubierz się na czarno”.

„My, pracownicy Muzeum Techniki i Przemysłu NOT, wyrażamy głębokie zaniepokojenie i zatroskanie losem eksponatów likwidowanego Muzeum. Kiedy 31 maja 2017 r. wszyscy pracownicy Muzeum (oprócz dyrekcji) znajdą się „na bruku”, co stanie się z eksponatami? Zapowiedzi, mieniącej się naszym właścicielem, Federacji Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych NOT, rozprzedaży zgromadzonych narodowych dóbr kultury materialnej budzą nasz stanowczy sprzeciw. Jednocześnie pojawia się pytanie: kto jest odpowiedzialny za doprowadzenie do sytuacji, w jakiej obecnie znalazło się Muzeum? Jesteśmy przekonani, że jest to skutek wieloletnich zaniedbań i zaniechań oraz braku opieki i niegodziwego, instrumentalnego wykorzystywania Muzeum przez Federację, a także jej roszczeniowej postawy wobec Państwa” - piszą pracownicy Muzeum w liście otwartym do prezesa rady ministrów Beaty Szydło

Zauważyłem ostatnio, że grupa społeczna zwana w dużym uproszczeniu „lemingami” używa określenia „suweren” w rozumieniu narodu poczuwającego się do nadrzędności wobec reprezentujących go polityków, szyderczo, kpiąco i z przekąsem. Zapewne sądząc po sobie założyła, że jest to rodzaj „godnościowej” manipulacji jakiej dokonało Prawo i Sprawiedliwość żeby zniszczyć ich wyobrażenie o IIIRP, podczas gdy istocie tego określenia zaczęto szerzej używać w środowisku internautów nastawionych krytycznie do słusznie minionej władzy, PiS tylko z czasem je podchwycił. Niechęć do słowa suweren, używanego w powyższym znaczeniu wynika również z czegoś co Rafał Ziemkiewicz nazwał fornalską mentalnością, która sprowadza się do tego, że ci którzy zdają się nią obarczeni sami będąc pozbawionymi ambicji i wymagań wobec siebie, nienawidzą innych, o których słusznie sądzą, że ponad nich ze swoją ambicją wyrastają - mówi Cezary Krysztopa w felietonie dla Polskiego Radia 24

Nim opadnie propagandowy kurz wokół brukselskiego szczytu, minie czas jakiś. Tumany nie są jednak tak gęste, by jednego wyraźnie nie było widać – nie wszyscy dorośli wyrośli z bajek. Są tacy, którzy nadal wierzą, że obcałowywanie żaby zmieni śliskiego, zimnego płaza w piękną królewnę.

O wymianie zdań między francuskim prezydentem i polską premier piszą media od Sekwany po Hong Kong. Francois Hollande powiedzieć miał do Beaty Szydło: "Wy macie zasady, my fundusze europejskie", ona odpowiedziała z kolei podczas konferencji, że nie bierze poważnie gróźb polityka, który we własnym kraju ma 4% poparcia. Dyskusja ta, choć nieprzyjemna, nie jest merytoryczna, gdyż, jak komentuje Jacek Saryusz-Wolski, przyznawane fundusze nie są wynikiem politycznego poparcia a równoważeniem strat związanych w funkcjonowaniem wewnątrz jednolitego rynku dla krajów o niższym PKB. Że takowa wymiana zdań między najwyższymi urzędnikami państwowymi dużych krajów unijnych wywołała echo w międzynarodowej prasie nikogo specjalnie nie dziwi, nikt jednak nie spodziewałby się po niemieckim "Die Welt" wątpliwości, czy dla Tuska warto było ryzykować relacje z Polską.