32. Bieg Solidarności "Lubelski Lipiec 1980"
Bieg Solidarności przypomina o ważnej dacie dla Lubelszczyzny, a z szerszej perspektywy dla całego kraju – strajkach lubelskich z lipca 1980 roku. To właśnie wydarzenia Lubelskiego Lipca stały się przykładem dla kolejnych wystąpień społecznych i otworzyły drogę do strajków na Wybrzeżu, a w konsekwencji utworzenia Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność".
By uczcić tamte wydarzenia, Region Środkowo-Wschodni NSZZ "Solidarność", Fundacja "Ruchu Solidarności Rodzin" oraz Instytut Pamięci Narodowej Oddział Lublin starają się zachęcić lokalną społeczność do udziału w Biegu Solidarności, by poprzez sport budować także świadomość historyczną.
Ze względu na mnogość kategorii starty odbywały się co 5 minut i było ich łącznie aż 44! Potem, nawiązując do 45. rocznicy Lubelskiego Lipca, wszyscy zebrani na stadionie pobiegli symbolicznie po raz 45.
W tym roku uczestnicy IV Lubelskiego Biegu Rodziców i Nauczycieli rywalizowali o Puchar Przewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność" Piotra Dudy. Jego zwycięzcą została pani Edyta Masternak.
– Cieszymy się, że dzięki promocji zdrowego stylu życia idea Biegu Solidarności w Lublinie trwa nieprzerwanie od 1993 roku. W powszechnym przekazie po 1989 roku nie chciano przyjąć do wiadomości, że przed wydarzeniami sierpniowymi na wybrzeżu był Lubelski Lipiec 1980. To w Świdniku, 11 lipca 1980 roku, podpisano pierwsze porozumienie w PRL-u ze strajkującymi robotnikami. To wydarzenie dało początek ogromnej fali strajków, które wstrząsnęły Polską i Europą Wschodnią. Dzięki temu powstała Solidarność – zaznaczył przewodniczący Regionu Środkowo-Wschodniego NSZZ "S" Marek Wątorski.
Na nagrody mogli jednak liczyć wszyscy uczestnicy imprezy. Każdy, kto pokonał wyznaczony dystans, otrzymał pamiątkowy medal i koszulkę.
32. Bieg Solidarności "Lubelski Lipiec 1980" został objęty patronatem honorowym przez szefa Solidarności Piotra Dudę. Patronem medialnym wydarzenia był ''Tygodnik Solidarność''.
Lubelski Lipiec 1980
Fala protestów określanych mianem Lubelskiego Lipca rozpoczęła się 8 lipca 1980 roku od strajku w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego Świdnik (dziś PZL-Świdnik) na Wydziale Obróbki Mechanicznej z powodu podwyżek cen żywności. Po trzech dniach komitet postojowy podpisał porozumienie z władzą – było to pierwsze pisemne porozumienie zawarte pomiędzy przedstawicielami pracowników a władzą PRL.
Protesty jednak nie ucichły, wręcz przeciwnie, zaczęły wybuchać w kolejnych zakładach pracy. Zastrajkowały Fabryka Samochodów Ciężarowych, Zakłady Azotowe Puławy czy Polskie Koleje Państwowe w Lublinie – łącznie ponad 150 zakładów pracy na Lubelszczyźnie.
Podwyżki cen niektórych gatunków mięsa i wędlin, które 1 lipca 1980 wprowadził rząd PRL, były nie do przyjęcia dla mieszkańców województwa lubelskiego, gdzie płace należały do jednych z niższych w kraju. Ostatecznie protesty na Lubelszczyźnie zakończyły się 24 lipca i stały się pewnego rodzaju wzorem dla strajków na Wybrzeżu w Sierpniu ’80 roku.
