KOR odpowiedzią na bezduszność PRL-u
– Kiedy w czerwcu w Radomiu brałam udział w uroczystości nadania ulicy imienia mojego ojca pojawiało się wiele nazwisk, które doskonale znałam. W naszym domu wiele mówiło się komu czego potrzeba; gdzie pomoc dotarła, a gdzie nie; jak postąpiono z tą czy tamtą osoba; co z rodziną Kowalskiego, czy dziećmi Nowakowskiego i co jeszcze można zrobić. To normalne rodzinne życie: odrabianie lekcji, szykowanie się do szkoły, domowe obowiązki, przeplatały się ze społeczną działalnością rodziców – mówi „Tygodnikowi Solidarność”.
Represje, inwigilowanie i śledzenie nie ominęły także działaczy KOR-u. Po latach, Agnieszka Romaszewska-Guzy z uśmiechem wspomina zaaresztowanie jej rodziców. W tamtym czasie do śmiechu jej nie było.
– Pojawiały się obawy i strach o rodziców. Zdawałam sobie sprawę, że osoby wspierające robotników narażają się ówczesnej władzy. Pamiętam pewną zabawną sytuacje. Moi rodzice wybrali się z naszym psem na spacer. W tym samym czasie miało być zebranie grupy osób działających w opozycji. Służby zapewne z podsłuchów albo donosów wiedziały o tym zebraniu, a moich rodziców i tak mieli na oku, więc kiedy ci wyjechali poza miejsce zamieszkania zostali zatrzymani przez milicjantów. W areszcie siedzieli: mama, tata i pies. Dziś brzmi to śmiesznie, ale w tamtym czasie bardzo się o nich martwiłam. Nie wiedziałam co się z nimi działo, gdzie są – wspomina.
Nasza rozmówczyni podkreśla, że w jej domu rodzice nie zastanawiali się nad konsekwencjami.
– Nie traktowali tego jakiego bohaterstwa, szczytu odwagi, ale też nie zamartwiali nad tym co służby mogą im zrobić. Po prostu rodzice i ludzie KOR mieli cel: bezinteresownie pomagać. Oni byli odpowiedzią na bezduszność tamtej władzy – podkreśla Agnieszka Romaszewska-Guzy.
Po wypełnieniu przez władze niektórych postulatów KOR został we września 1977 roku przekształcony w Komitet Samoobrony Społecznej KOR. Oficjalne rozwiązanie KSS KOR nastąpiło na I Krajowym Zjeździe Delegatów NSZZ Solidarność we wrześniu 1981 roku.
Izabela Kozłowska
Wczytuję ocenę...
![[Felieton „TS”] Jan Wróbel: Dzieje wiele uczą](https://www.tysol.pl/imgcache/60x42/c/uploads/news/120967/1714325807b1c98226c015ce7eca3491.jpg){kind=small}
