Prof. Romuald Szeremietiew: Wojna skończy się w tym roku

– Jeszcze w tym roku wojna powinna się zakończyć. Upieram się przy tej tezie, choć dla większości rozsądnie myślących tego typu przekonanie będzie nie do przyjęcia. Na początku tego roku powiedziałem, że wiosną i latem nastąpi kontrofensywa ukraińska, która zakończy się sukcesem i że pod koniec roku wojna dobiegnie końca – mówi prof. Romuald Szeremietiew, były wiceminister i p.o. minister obrony narodowej, wykładowca akademicki, w rozmowie z Agnieszką Żurek.
Prof. Romuald Szeremietiew Prof. Romuald Szeremietiew: Wojna skończy się w tym roku
Prof. Romuald Szeremietiew / fot. M. Żegliński

– W jakim punkcie konfliktu zbrojnego na Ukrainie jesteśmy obecnie? Czy nadzieje związane z ukraińską kontrofensywą nie okazały się przedwczesne?

– Moim zdaniem zbliżamy się do momentu przełomowego wojny. Strona ukraińska, która dysponuje oczywiście mniejszym potencjałem w konfrontacji z Rosjanami, żeby odbijać zajęte tereny, musiała zastosować odpowiednią taktykę. Polegała ona na tym, aby po pierwsze wiązać siły rosyjskie na całej długości frontu, a jednocześnie uderzać niewielkimi siłami w różnych miejscach, obserwując, czy i jak Rosjanie będą przesuwali wojska, którymi dysponują na froncie. Strona rosyjska jako atakująca nie ma jednak wystarczających sił, jeżeli idzie o prowadzenie wojny. Otóż chcąc atakować, trzeba mieć przewagę trzy do jednego. Rosjanie na froncie nie mają trzykrotnej przewagi nad stroną ukraińską. To oznacza, że nie mogą w sposób wystarczający obsadzić całej linii frontu i atakować. Teoretycznie mogą bronić się tymi siłami, ale mają za mało wojska, aby na całym froncie stworzyć równie silną obsadę. Jeżeli któreś miejsce będzie słabiej obsadzone, a strona kontratakująca – w tym wypadku Ukraińcy – odkryje ten słabszy punkt, to może zgromadzić tam swoje siły, uzyskać przewagę i dokonać przełamania. Obecna faza tej wojny, która rozpoczęła się, kiedy zaczęto mówić o ukraińskiej kontrofensywie, polegała właśnie na tym, aby znaleźć takie słabsze miejsce u Rosjan. Różni eksperci zżymali się często, że Ukraińcy zamiast skupić siły w jednym miejscu i uderzyć w sposób zdecydowany, działają w różnych kierunkach. W moim przekonaniu strona ukraińska postępuje rozsądnie. Jeżeli spojrzymy na przebieg działań wojennych na froncie ukraińsko-rosyjskim, zobaczymy, że właśnie w rejonie południowym Ukraińcy zaczęli osiągać powodzenie. To znaczy, że ustalili, iż w tym miejscu strona rosyjska jest słabsza i dlatego tam uderzają. Pojawia się w tej chwili pytanie, czy Rosja ma dość wojska, aby przerzucić je w tamte rejony i na czas zablokować działania ukraińskie, czy też nie. Jeżeli okaże się, że nie mają takich sił, rozpoczęte przez Ukraińców natarcie zakończy się sukcesem – uda się odciąć od Rosji drogę lądową na Krym, jeśli wojska ukraińskie dotrą do wybrzeża Morza Azowskiego. W konsekwencji Krym zostałby wyzwolony. Obserwując od początku wojny poczynania głównodowodzącego ukraińskich sił zbrojnych gen. Wałerija Załużnego, mogę powiedzieć, że w miarę upływu czasu nabierałem przekonania, że on wie, co robi, posiada zdolność prowadzenia skutecznych działań wojennych. Pamiętajmy o tym, że tym, co jest bardzo istotne na współczesnym polu walki, jest właściwe rozpoznanie sił przeciwnika. Strona ukraińska dysponuje – oczywiście dzięki NATO – dużo lepszym rozpoznaniem niż Rosjanie. Ukraińcy mają w tym obszarze przewagę i potrafią z niej korzystać.

Z zewnątrz potężne, wewnątrz niewydolne

– Jak oceniłby Pan sytuację wewnętrzną w Rosji? Na tyle oczywiście, na ile da się to zrobić z zewnątrz.

– Proces upadku państw rządzonych dyktatorsko bywa trudno rozpoznawalny z zewnątrz. Takie państwa wydają się potężne, a wewnątrz często stają się coraz bardziej niewydolne. Nie tak dawno wielu nie było w stanie uwierzyć, że Związek Sowiecki upadnie. Byli specjaliści, znawcy, tzw. kremlinolodzy, którzy obserwowali ZSRS, wyciągali wnioski na podstawie tego, kto w którym miejscu stoi na trybunie podczas defilady pierwszomajowej, kto jest bliżej, a kto dalej od sekretarza generalnego. Żaden z tych speców nie przewidział, że Związek Sowiecki, który ciągle będzie miał te swoje dywizje i rakiety, KGB, po prostu się zawali. Działałem w formacji niepodległościowej i pamiętam z tamtego okresu, że jako wypowiadający pogląd, iż z komunistami nie warto rozmawiać, bo PRL sam upadnie, byłem traktowany jak ktoś niemądry. Gdy mówiliśmy, że PRL się zawali, ówcześni „mądrzy i rozsądni” pukali się wtedy w czoła. Jacek Kuroń, kiedy przeczytał mój tekst, w którym pisałem, że Związek Sowiecki wkrótce upadnie, powiedział: „Ty módl się, żeby Gorbaczow się utrzymał, bo wtedy może jakąś demokratyzację w Polsce się uda zrobić. Jaka niepodległość? Człowieku, kto się na to zgodzi?!”. Niestety opozycja „konstruktywna” zasiadająca przy Okrągłym Stole nie miała wyobraźni i uległa wpływom kiszczakowskiej agentury. Doszło do paskudnego porozumienia z komunistami, w wyniku którego nie rozliczyliśmy okresu komunistycznych rządów w historii Polski, nie usunęliśmy wielu PRL-owskich złogów i do dziś mamy z nimi kłopot. Obecnie to są rzeczy oczywiste, natomiast w tamtym czasie wcale oczywiste nie były. Moim zdaniem dzisiaj podobnie trzeba patrzeć na Federację Rosyjską. To jest imitacja Związku Sowieckiego, która tak jak on jest w naprawdę głębokim kryzysie.

– I skonfliktowana wewnętrznie.

– Oczywiście. Widać to chociażby na przykładzie tzw. Grupy Wagnera. Najpierw odbywa się jakiś dziwny pucz, marsz na Moskwę, potem następuje odwrót puczystów, w dalszej kolejności Prigożyn i jego koledzy giną w samolocie, a być może nie… A wiadomo, że w aparacie władzy i w armii Rosji jest sporo zwolenników linii, którą reprezentował Prigożyn. Kiedy odbywał się tzw. pucz, na twarzy Putina było widać przerażenie. W telewizyjnym wystąpieniu mówił o zdradzie i surowych konsekwencjach. Chwilę później wagnerowcy nagle się wycofali, ale przecież pozostali w Rosji. Przemieszczali się na Białoruś, a jeszcze później dochodzi do katastrofy lotniczej, w której ginie podobno Prigożyn. Zakładając, że rzeczywiście była to sprawka Putina, to czy w ten sposób pokazał on społeczeństwu swoją siłę i to, że panuje nad sytuacją? Dokonując zamachu, mającego wyglądać jak katastrofa? Putin nawet nie pochwalił się, że tak oto skończył ze zdrajcą. Widać na tym przykładzie stan głębokiego kryzysu struktur władzy Rosji. W moim przekonaniu wojna na Ukrainie obecnie trwa bardziej siłą bezwładu, niż jest jakimś sensownym i celowym działaniem, które ma doprowadzić do zwycięstwa.

– Czyli jest szansa na zakończenie tego konfliktu w najbliższym czasie?

– Jeszcze w tym roku wojna powinna się zakończyć. Upieram się przy tej tezie, choć dla większości znowu rozsądnie myślących tego typu przekonanie będzie nie do przyjęcia. Mimo to przy nim obstaję. Intuicja mówi mi, że tak właśnie będzie. Na początku tego roku powiedziałem, że wiosną i latem nastąpi kontrofensywa ukraińska, która zakończy się sukcesem, i że pod koniec roku wojna dobiegnie końca. I ciągle wydaje mi się, że tak się może wydarzyć.

Kiedy nastąpi koniec imperium

– Jak będzie wyglądał koniec tej wojny? Nastąpi koniec imperialnej Rosji?

– Warianty mogą być różne, łącznie z końcem przedsięwzięcia pod nazwą „imperium rosyjskie”, które zaczął kiedyś realizować Iwan Groźny, a skończył je Józef Wissarionowicz Stalin. Prezydent Putin i jego kamaryla to tylko taka imperialna „woda po kisielu”.

– W jaki sposób powinna w tej sytuacji działać Polska?

– Liczę na to, że obecny polski rząd – przy możliwych potknięciach – będzie kontynuował linię polityczną wytyczoną w obszarze bezpieczeństwa, obronności i polityki międzynarodowej. Polskie władze wykonują naprawdę świetną robotę. Program budowania wspólnoty geopolitycznej między Bałtykiem a Morzem Czarnym powinien być kontynuowany. Historycznie jest to najważniejsze zadanie realizowane obecnie przez Polskę. Zjednoczona Prawica podjęła się tego przedsięwzięcia, jego stanowczym orędownikiem jest prezydent Andrzej Duda. Już tylko za to warto i trzeba popierać tę formację w nadchodzących wyborach. Życzę, aby PiS je wygrał, bo jest to warunek sine qua non tego wszystkiego, co Polska może i powinna osiągnąć. Jeśli Zjednoczona Prawica pozostanie u władzy na kolejną kadencję, zostanie zrealizowany program zapewnienia nam bezpieczeństwa i rozbudowy polskiej armii – a jest to możliwe, bo widzę, że i Stanom Zjednoczonym bardzo na tym zależy. Formację rządzącą należy chwalić także za cały obszar działań w kwestiach społecznych. Podnoszą one standard życia i zamożności polskich obywateli, szczególnie tych, którzy nie byliby w stanie zapewnić go sobie, gdyby musieli działać bez wsparcia państwa. W warunkach skrajnego liberalizmu i dzikiego kapitalizmu, który swego czasu fundowali nam ludzie tacy jak chociażby Leszek Balcerowicz. Wtedy tak naprawdę jedyną szansą dla młodych był wyjazd za granicę. Obecnie kwestie bezpieczeństwa i programy społeczne, co gwarantuje rząd Zjednoczonej Prawicy, dobrze rokują polskim sprawom. Dlatego też na ile mogę, wspieram Zjednoczoną Prawicę i zależy mi na tym – z punktu widzenia polskiego interesu narodowego – aby wygrała wybory.

– Jakie refleksje towarzyszą Panu w przededniu rocznicy 17 września?

– Ta data powinna nas skłaniać do tego, abyśmy mieli się na baczności. 17 września, a wcześniej 23 sierpnia 1939 roku to daty przypominające o tym, że sojusz rosyjsko-niemiecki jest dla naszego istnienia skrajnie niebezpieczny. Sowiecki atak na Polskę wkrótce po ataku niemieckim we wrześniu 1939 roku był najbardziej dramatyczną odsłoną tego, co zawsze istniało w relacjach pomiędzy Berlinem a Petersburgiem bądź Moskwą i co także dziś się odzywa, na szczęście już w innej relacji sił. Federacja Rosyjska nie jest potężnym Związkiem Sowieckim Stalina, a Republika Federalna Niemiec nie jest na szczęście Trzecią Rzeszą Hitlera. Ale mimo to związek rosyjsko-niemiecki ciągle jest groźny z punktu widzenia interesów Polski i losów całej Europy Środkowo-Wschodniej.

– Co zresztą pokazała wojna na Ukrainie.

– Absolutnie tak. Ukraina jest dziś w podobnej sytuacji, w której my byliśmy w 1939 roku. Tylko że nam nikt wówczas nie pomógł. I nie mieliśmy takiego sąsiada, jakiego ma dziś Ukraina w Polsce.

– I pewne też dlatego ruszyliśmy z taką pomocą Ukrainie, że sami wiedzieliśmy, jak to jest być napadniętym i zostać bez pomocy.

– Tak, z pewnością ta świadomość była w głowach rządzących państwem polskim, którzy zdecydowali się właśnie w ten sposób postąpić. I także w naszym społeczeństwie, w którym polskość – w swojej najlepszej odsłonie – ujawnia się właśnie w takich momentach próby.

Tekst pochodzi z 37 (1807) numeru „Tygodnika Solidarność”.


Oceń artykuł
Wczytuję ocenę...

 

POLECANE
Zwycięzca konkursu na najpiękniejszego Włocha postanowił zostać księdzem z ostatniej chwili
Zwycięzca konkursu na najpiękniejszego Włocha postanowił zostać księdzem

Cztery lata temu został uznany za najpiękniejszego mężczyznę we Włoszech; teraz przygotowuje się do kapłaństwa i studiuje teologię - historię 21-letniego Edoardo Santiniego z okolic Florencji przedstawiła w sobotę agencja ANSA i włoska prasa.

Dziwna sytuacja na profilu Michała Boniego: Ktoś mi się włamał na konto! z ostatniej chwili
Dziwna sytuacja na profilu Michała Boniego: "Ktoś mi się włamał na konto!"

Niecodzienna sytuacja miała miejsce na profilu Michała Boniego na platformie "X" (dawniej "Twitter").

Afera wiatrakowa - Hennig-Kloska się pogrąża: Kobieto, czemu kłamiesz? z ostatniej chwili
Afera wiatrakowa - Hennig-Kloska się pogrąża: "Kobieto, czemu kłamiesz?"

Media huczą wokół tzw. Afery Wiatrakowej, zwanej również "Lex Siemens". W projekcie ustawy o zamrożeniu cen prądu zgłaszający posłowie Polski 2050 i Koalicji Obywatelskiej zawarli szereg kontrowersyjnych zapisów, takich jak możliwość wywłaszczania pod wiatraki, czy radykalnego zmniejszenia minimalnej odległości od zabudowań. Nad ustawą pracowała poseł Polski 2050 Szymona Hołowni Paulina Hennig-Kloska.

Losowanie grup Euro 2024. Z kim zmierzą się Biało-Czerwoni? z ostatniej chwili
Losowanie grup Euro 2024. Z kim zmierzą się Biało-Czerwoni?

Wielkimi krokami zbliża się Euro 2024. Biało-Czerwoni poznali właśnie potencjalnych rywali w fazie grupowej imprezy. Okazuje się, że zmierzą się z wymagającymi zawodnikami.

Muzeum w Monachium chce odzyskać słynną rzeźbę. Naruszenie prawa z ostatniej chwili
Muzeum w Monachium chce odzyskać słynną rzeźbę. "Naruszenie prawa"

Jak informuje dziennik "Corriere della Sera" Niemcy domagają się od Włoch odzyskania słynnej rzeźby Dyskobola. W 1938 roku została zakupiona zgodnie z decyzją Hitlera, a w 1948 roku została przewieziona do Włoch. Gazeta przekazała, że Niemcy chcą odzyskać rzeźbę, która jak twierdzą została zabrana bezprawnie.

Znamy zwycięzcę konkursu Pucharu Świata w Lillehammer. Jak wypadli Polacy? z ostatniej chwili
Znamy zwycięzcę konkursu Pucharu Świata w Lillehammer. Jak wypadli Polacy?

Austriacki skoczek narciarski Stefan Kraft podtrzymał świetną passę, wygrywając konkurs Pucharu Świata w Lillehammer.

Szokujące odkrycie w Wielkopolsce. Zwłoki mężczyzny przed sklepem z ostatniej chwili
Szokujące odkrycie w Wielkopolsce. Zwłoki mężczyzny przed sklepem

W Krzywiniu w Wielkopolsce dokonano szokującego odkrycia. W samochodzie na parkingu przed jednym z sklepów znaleziono ciało mężczyzny.

Poważny wypadek w woj. świętokrzyskim. Są ranni z ostatniej chwili
Poważny wypadek w woj. świętokrzyskim. Są ranni

Na drodze wojewódzkiej 751 w Bodzentynie w woj. świętokrzyskim doszło do poważnego wypadku. Ranne zostały trzy osoby. Ze wstępnych ustaleń wynika, że 33-latka najprawdopodobniej jechała zbyt szybko. W wyniku tego błędu auto wpadło do rowu i dachowało.

Potężna awaria w polskim mieście. Wielu mieszkańców bez wody z ostatniej chwili
Potężna awaria w polskim mieście. Wielu mieszkańców bez wody

W związku z awarią magistrali na terenie Poznania mogą występować spadki ciśnienia lub przerwy w dostawach wody.

Niemcy przekazali Rosjanom wrażliwe dane NATO z ostatniej chwili
Niemcy przekazali Rosjanom wrażliwe dane NATO

Ze śledztwa komisji parlamentu Niemiec wynika, że, niemiecki urząd morski miał dopuścić się "fatalnej pomyłki". Chodzi o projekt gazociągu Nord Stream 2.

REKLAMA

Prof. Romuald Szeremietiew: Wojna skończy się w tym roku

– Jeszcze w tym roku wojna powinna się zakończyć. Upieram się przy tej tezie, choć dla większości rozsądnie myślących tego typu przekonanie będzie nie do przyjęcia. Na początku tego roku powiedziałem, że wiosną i latem nastąpi kontrofensywa ukraińska, która zakończy się sukcesem i że pod koniec roku wojna dobiegnie końca – mówi prof. Romuald Szeremietiew, były wiceminister i p.o. minister obrony narodowej, wykładowca akademicki, w rozmowie z Agnieszką Żurek.
Prof. Romuald Szeremietiew Prof. Romuald Szeremietiew: Wojna skończy się w tym roku
Prof. Romuald Szeremietiew / fot. M. Żegliński

– W jakim punkcie konfliktu zbrojnego na Ukrainie jesteśmy obecnie? Czy nadzieje związane z ukraińską kontrofensywą nie okazały się przedwczesne?

– Moim zdaniem zbliżamy się do momentu przełomowego wojny. Strona ukraińska, która dysponuje oczywiście mniejszym potencjałem w konfrontacji z Rosjanami, żeby odbijać zajęte tereny, musiała zastosować odpowiednią taktykę. Polegała ona na tym, aby po pierwsze wiązać siły rosyjskie na całej długości frontu, a jednocześnie uderzać niewielkimi siłami w różnych miejscach, obserwując, czy i jak Rosjanie będą przesuwali wojska, którymi dysponują na froncie. Strona rosyjska jako atakująca nie ma jednak wystarczających sił, jeżeli idzie o prowadzenie wojny. Otóż chcąc atakować, trzeba mieć przewagę trzy do jednego. Rosjanie na froncie nie mają trzykrotnej przewagi nad stroną ukraińską. To oznacza, że nie mogą w sposób wystarczający obsadzić całej linii frontu i atakować. Teoretycznie mogą bronić się tymi siłami, ale mają za mało wojska, aby na całym froncie stworzyć równie silną obsadę. Jeżeli któreś miejsce będzie słabiej obsadzone, a strona kontratakująca – w tym wypadku Ukraińcy – odkryje ten słabszy punkt, to może zgromadzić tam swoje siły, uzyskać przewagę i dokonać przełamania. Obecna faza tej wojny, która rozpoczęła się, kiedy zaczęto mówić o ukraińskiej kontrofensywie, polegała właśnie na tym, aby znaleźć takie słabsze miejsce u Rosjan. Różni eksperci zżymali się często, że Ukraińcy zamiast skupić siły w jednym miejscu i uderzyć w sposób zdecydowany, działają w różnych kierunkach. W moim przekonaniu strona ukraińska postępuje rozsądnie. Jeżeli spojrzymy na przebieg działań wojennych na froncie ukraińsko-rosyjskim, zobaczymy, że właśnie w rejonie południowym Ukraińcy zaczęli osiągać powodzenie. To znaczy, że ustalili, iż w tym miejscu strona rosyjska jest słabsza i dlatego tam uderzają. Pojawia się w tej chwili pytanie, czy Rosja ma dość wojska, aby przerzucić je w tamte rejony i na czas zablokować działania ukraińskie, czy też nie. Jeżeli okaże się, że nie mają takich sił, rozpoczęte przez Ukraińców natarcie zakończy się sukcesem – uda się odciąć od Rosji drogę lądową na Krym, jeśli wojska ukraińskie dotrą do wybrzeża Morza Azowskiego. W konsekwencji Krym zostałby wyzwolony. Obserwując od początku wojny poczynania głównodowodzącego ukraińskich sił zbrojnych gen. Wałerija Załużnego, mogę powiedzieć, że w miarę upływu czasu nabierałem przekonania, że on wie, co robi, posiada zdolność prowadzenia skutecznych działań wojennych. Pamiętajmy o tym, że tym, co jest bardzo istotne na współczesnym polu walki, jest właściwe rozpoznanie sił przeciwnika. Strona ukraińska dysponuje – oczywiście dzięki NATO – dużo lepszym rozpoznaniem niż Rosjanie. Ukraińcy mają w tym obszarze przewagę i potrafią z niej korzystać.

Z zewnątrz potężne, wewnątrz niewydolne

– Jak oceniłby Pan sytuację wewnętrzną w Rosji? Na tyle oczywiście, na ile da się to zrobić z zewnątrz.

– Proces upadku państw rządzonych dyktatorsko bywa trudno rozpoznawalny z zewnątrz. Takie państwa wydają się potężne, a wewnątrz często stają się coraz bardziej niewydolne. Nie tak dawno wielu nie było w stanie uwierzyć, że Związek Sowiecki upadnie. Byli specjaliści, znawcy, tzw. kremlinolodzy, którzy obserwowali ZSRS, wyciągali wnioski na podstawie tego, kto w którym miejscu stoi na trybunie podczas defilady pierwszomajowej, kto jest bliżej, a kto dalej od sekretarza generalnego. Żaden z tych speców nie przewidział, że Związek Sowiecki, który ciągle będzie miał te swoje dywizje i rakiety, KGB, po prostu się zawali. Działałem w formacji niepodległościowej i pamiętam z tamtego okresu, że jako wypowiadający pogląd, iż z komunistami nie warto rozmawiać, bo PRL sam upadnie, byłem traktowany jak ktoś niemądry. Gdy mówiliśmy, że PRL się zawali, ówcześni „mądrzy i rozsądni” pukali się wtedy w czoła. Jacek Kuroń, kiedy przeczytał mój tekst, w którym pisałem, że Związek Sowiecki wkrótce upadnie, powiedział: „Ty módl się, żeby Gorbaczow się utrzymał, bo wtedy może jakąś demokratyzację w Polsce się uda zrobić. Jaka niepodległość? Człowieku, kto się na to zgodzi?!”. Niestety opozycja „konstruktywna” zasiadająca przy Okrągłym Stole nie miała wyobraźni i uległa wpływom kiszczakowskiej agentury. Doszło do paskudnego porozumienia z komunistami, w wyniku którego nie rozliczyliśmy okresu komunistycznych rządów w historii Polski, nie usunęliśmy wielu PRL-owskich złogów i do dziś mamy z nimi kłopot. Obecnie to są rzeczy oczywiste, natomiast w tamtym czasie wcale oczywiste nie były. Moim zdaniem dzisiaj podobnie trzeba patrzeć na Federację Rosyjską. To jest imitacja Związku Sowieckiego, która tak jak on jest w naprawdę głębokim kryzysie.

– I skonfliktowana wewnętrznie.

– Oczywiście. Widać to chociażby na przykładzie tzw. Grupy Wagnera. Najpierw odbywa się jakiś dziwny pucz, marsz na Moskwę, potem następuje odwrót puczystów, w dalszej kolejności Prigożyn i jego koledzy giną w samolocie, a być może nie… A wiadomo, że w aparacie władzy i w armii Rosji jest sporo zwolenników linii, którą reprezentował Prigożyn. Kiedy odbywał się tzw. pucz, na twarzy Putina było widać przerażenie. W telewizyjnym wystąpieniu mówił o zdradzie i surowych konsekwencjach. Chwilę później wagnerowcy nagle się wycofali, ale przecież pozostali w Rosji. Przemieszczali się na Białoruś, a jeszcze później dochodzi do katastrofy lotniczej, w której ginie podobno Prigożyn. Zakładając, że rzeczywiście była to sprawka Putina, to czy w ten sposób pokazał on społeczeństwu swoją siłę i to, że panuje nad sytuacją? Dokonując zamachu, mającego wyglądać jak katastrofa? Putin nawet nie pochwalił się, że tak oto skończył ze zdrajcą. Widać na tym przykładzie stan głębokiego kryzysu struktur władzy Rosji. W moim przekonaniu wojna na Ukrainie obecnie trwa bardziej siłą bezwładu, niż jest jakimś sensownym i celowym działaniem, które ma doprowadzić do zwycięstwa.

– Czyli jest szansa na zakończenie tego konfliktu w najbliższym czasie?

– Jeszcze w tym roku wojna powinna się zakończyć. Upieram się przy tej tezie, choć dla większości znowu rozsądnie myślących tego typu przekonanie będzie nie do przyjęcia. Mimo to przy nim obstaję. Intuicja mówi mi, że tak właśnie będzie. Na początku tego roku powiedziałem, że wiosną i latem nastąpi kontrofensywa ukraińska, która zakończy się sukcesem, i że pod koniec roku wojna dobiegnie końca. I ciągle wydaje mi się, że tak się może wydarzyć.

Kiedy nastąpi koniec imperium

– Jak będzie wyglądał koniec tej wojny? Nastąpi koniec imperialnej Rosji?

– Warianty mogą być różne, łącznie z końcem przedsięwzięcia pod nazwą „imperium rosyjskie”, które zaczął kiedyś realizować Iwan Groźny, a skończył je Józef Wissarionowicz Stalin. Prezydent Putin i jego kamaryla to tylko taka imperialna „woda po kisielu”.

– W jaki sposób powinna w tej sytuacji działać Polska?

– Liczę na to, że obecny polski rząd – przy możliwych potknięciach – będzie kontynuował linię polityczną wytyczoną w obszarze bezpieczeństwa, obronności i polityki międzynarodowej. Polskie władze wykonują naprawdę świetną robotę. Program budowania wspólnoty geopolitycznej między Bałtykiem a Morzem Czarnym powinien być kontynuowany. Historycznie jest to najważniejsze zadanie realizowane obecnie przez Polskę. Zjednoczona Prawica podjęła się tego przedsięwzięcia, jego stanowczym orędownikiem jest prezydent Andrzej Duda. Już tylko za to warto i trzeba popierać tę formację w nadchodzących wyborach. Życzę, aby PiS je wygrał, bo jest to warunek sine qua non tego wszystkiego, co Polska może i powinna osiągnąć. Jeśli Zjednoczona Prawica pozostanie u władzy na kolejną kadencję, zostanie zrealizowany program zapewnienia nam bezpieczeństwa i rozbudowy polskiej armii – a jest to możliwe, bo widzę, że i Stanom Zjednoczonym bardzo na tym zależy. Formację rządzącą należy chwalić także za cały obszar działań w kwestiach społecznych. Podnoszą one standard życia i zamożności polskich obywateli, szczególnie tych, którzy nie byliby w stanie zapewnić go sobie, gdyby musieli działać bez wsparcia państwa. W warunkach skrajnego liberalizmu i dzikiego kapitalizmu, który swego czasu fundowali nam ludzie tacy jak chociażby Leszek Balcerowicz. Wtedy tak naprawdę jedyną szansą dla młodych był wyjazd za granicę. Obecnie kwestie bezpieczeństwa i programy społeczne, co gwarantuje rząd Zjednoczonej Prawicy, dobrze rokują polskim sprawom. Dlatego też na ile mogę, wspieram Zjednoczoną Prawicę i zależy mi na tym – z punktu widzenia polskiego interesu narodowego – aby wygrała wybory.

– Jakie refleksje towarzyszą Panu w przededniu rocznicy 17 września?

– Ta data powinna nas skłaniać do tego, abyśmy mieli się na baczności. 17 września, a wcześniej 23 sierpnia 1939 roku to daty przypominające o tym, że sojusz rosyjsko-niemiecki jest dla naszego istnienia skrajnie niebezpieczny. Sowiecki atak na Polskę wkrótce po ataku niemieckim we wrześniu 1939 roku był najbardziej dramatyczną odsłoną tego, co zawsze istniało w relacjach pomiędzy Berlinem a Petersburgiem bądź Moskwą i co także dziś się odzywa, na szczęście już w innej relacji sił. Federacja Rosyjska nie jest potężnym Związkiem Sowieckim Stalina, a Republika Federalna Niemiec nie jest na szczęście Trzecią Rzeszą Hitlera. Ale mimo to związek rosyjsko-niemiecki ciągle jest groźny z punktu widzenia interesów Polski i losów całej Europy Środkowo-Wschodniej.

– Co zresztą pokazała wojna na Ukrainie.

– Absolutnie tak. Ukraina jest dziś w podobnej sytuacji, w której my byliśmy w 1939 roku. Tylko że nam nikt wówczas nie pomógł. I nie mieliśmy takiego sąsiada, jakiego ma dziś Ukraina w Polsce.

– I pewne też dlatego ruszyliśmy z taką pomocą Ukrainie, że sami wiedzieliśmy, jak to jest być napadniętym i zostać bez pomocy.

– Tak, z pewnością ta świadomość była w głowach rządzących państwem polskim, którzy zdecydowali się właśnie w ten sposób postąpić. I także w naszym społeczeństwie, w którym polskość – w swojej najlepszej odsłonie – ujawnia się właśnie w takich momentach próby.

Tekst pochodzi z 37 (1807) numeru „Tygodnika Solidarność”.



Oceń artykuł
Wczytuję ocenę...

 

Polecane
Emerytury
Stażowe