Patrząc na otaczającą nas rzeczywistość klnę siarczyście. Tak, przyznaję się: klnę niczym szewc. Czy źle robię? Nie. Już wielki amerykański pisarz Mark Twain- ten od „Księcia i Żebraka” pisał kiedyś: „Przeklinajmy od czasu do czasu, gdy jeszcze możemy, bo w niebie jest to surowo zakazane”. To była wersja anglosaska, a więc „soft”. A teraz bardziej sarmacka, ostrzejsza. Witold Gombrowicz w „Operetce” każe swojemu  bohaterowi wychodzić przez parę aktów na scenę tylko po to, aby ze wzgardą spojrzeć wokół i powiedzieć tylko tyle, albo aż tyle: „Rzyg, rzyg wymiot”.Jak patrzę na niektórych to wiem, że mają ochotę zatańczyć z władzą. Ot, taki niewinny flirt na parkiecie, który potem prowadzi do zgniłych kompromisów, które idą pod rękę z jeszcze bardziej zgniłymi kompromisami. Co ja na to? Jako człowiek urodzony w Londynie przypomnę angielskie przysłowie: „Kto zasiada do posiłku z diabłem powinien mieć długą łyżkę”. Mówią, że nowa władza ocieka skrajną demagogią. A mi się od razu przypomina mój ulubiony Aleksander hrabia Fredro, który powiedział trzy mądre rzeczy w jednym zdaniu. Oto one: „W niebie nieomylnie najwięcej matek, w czyśćcu autorów, w piekle demagogów”. Gdzie trafią liderzy Unii Europejskiej? Wiem, ale nie powiem. Powiem tyle, że będą się smażyć. Oto Komisja Europejska zaczęła mrugać, że zrezygnuje z części Zielonego Ładu, a w tym samym czasie politycy największej frakcji w europarlamencie i największej partii na poziomie UE czyli Europejskiej Partii Ludowej na kongresie w Bukareszcie uchwalili, że trzeba… więcej Zielonego Ładu! Zaraz potem na posiedzeniu PE w Strasburgu okazało się, że schizofrenia się pogłębia: przegłosowano bowiem przy udziale tegoż EPL, dyrektywę o „charakterystyce energetycznej budynków”, która bardzo ucieszyła ekologów i powinna bardzo zmartwić obywateli. A UE? Dumna z siebie!

*tekst ukazał się w „Gazecie Polskiej” (20.03.2024)