"(...)
To, że kultura nie polega jedynie na tym co dobre, prawdziwe i piękne, lecz także na wykluczaniu tego co człowiekowi wrogie i destruktywne, po dwóch generacjach tak oczywistego dla nas życia w zagwarantowanym nam przez państwo prawa poczuciu bezpieczeństwa i wolności, nie dla wszystkich jest jednak oczywiste. Wielu nie docenia tego, iż wszelkie wynikające z humanizmu tabu powinny być bronione - nie tylko kognitywnie, ale także socjo-psychologicznie, poprzez sygnały akceptacji, ale także odmowę, asertywność, łącznie ze społecznym ostracyzmem i izolacją. Brzmi to może autorytarnie, jednak z uwagi na ambiwalentność ludzkiej natury jest po prostu realistyczne. Zapomina się o tym przede wszystkim tam, gdzie skupiło się szczególnie wielu tak zwanych »ludzi dobrej woli«.

Dlatego bynajmniej nie zaskakuje, że Kościół Ewangelicki, który dla nowej populistycznej prawicy jest i tak zanadto przebarwiony na lewicowo-zielono, co prawda krytycznie, ale jednak okazał wobec AfD gotowość do dialogu. I podczas gdy rządzący w Polsce i na Węgrzech prawicowi populiści zdołali już dokonać zamachu na swobody obywatelskie i wolność mediów, a także zniszczyć trójpodział władzy, to dla organizatorów Zjazdu Kościoła Ewangelickiego A.D. 2017 ani tamte pogardzające człowiekiem wypowiedzi wysokich funkcjonariuszy AfD, ani też zawarte w programie tej partii jawne zapowiedzi przekształcenia demokracji w quasi-dyktaturę, nie stanowiły przeszkody, aby oddać swe kościelne mikrofony rzeczniczce marginalnej grupki chrześcijan wewnątrz tej partii, dowartościowując ją w ten sposób zarówno społecznie jak i politycznie. Co więcej za ową czarodziejską formułą »rozmawiać z prawicą« wstawili się nagle również wcześniejsi zwolennicy pełnej izolacji, w każdym razie o tyle, o ile sami przez to zdołali się katapultować na podium i sprofilować jako "odczyniający" ową partię, w oczekiwaniu rzecz jasna na zasłużony aplauz. (...)"