Jakub Pacan: Nie da się dłużej udawać

Banderyzm to oficjalna ideologia państwowa, masowa przestępczość, atakowanie Polski na arenie międzynarodowej przez Kijów. Polacy mają dość i czekają na władzę, która Ukrainie będzie stawiać wymagania.
 Jakub Pacan: Nie da się dłużej udawać
/ fot. PAP / Tomasz Gzell

Co musisz wiedzieć:

  • 11 lipca przypada 82. rocznica Rzezi Wołyńskiej. W tym roku po raz pierwszy obchodzimy nowe święto państwowe: Narodowy Dzień Pamięci o Polakach – Ofiarach Ludobójstwa dokonanego przez OUN i UPA na ziemiach wschodnich II Rzeczypospolitej Polskiej
  • "Ukraina, państwo proszące świat i Europę o pomoc, jako oficjalną ideologię państwową wybiera banderyzm, czyli okres współpracy z Hitlerem i nazistowskimi Niemcami, a jako bohaterów narodowych czci jawnych ludobójców i faszystów. Z taką ideologią nie wchodzi się do UE i NATO" – pisze Jakub Pacan.
  • Autor tekstu twierdzi, że od pierwszych dni wojny, ukraińskie władze postawiły się w stosunku do Polski jako senior partner, a polskie władze bez mrugnięcia okiem na to przystały.

Czy da się pisać o kwestii ukraińskiej w Polsce tak, by nie być posądzonym o jątrzenie? Nie, na obecnym etapie naszych dwustronnych relacji to niemożliwe. Dlatego nie bawiąc się w niuanse, dla najkrótszej syntezy naszej gościny wobec Ukraińców najlepiej można posłużyć się cytatem z biblijnej Księgi Powtórzonego Prawa: „Gdy Pan, Bóg twój, wprowadzi cię do ziemi, o której poprzysiągł przodkom twoim: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, że da tobie miasta wielkie i bogate, których nie budowałeś, domy pełne wszelkich dóbr, których nie zbierałeś, wykopane studnie, których nie kopałeś, winnice i gaje oliwne, których nie sadziłeś, kiedy będziesz jadł i nasycisz się –strzeż się, byś nie zapomniał o Panu, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli” (Pwt 6, 10–12). Oczywiście nie mieszając w to Pana Boga, słowa o przejęciu dóbr, które Polacy sobie wypracowali są do bólu celne. Ukraińcy dostali od Polski wszystko, co nasz kraj mógł dać, a nawet więcej, bo zadłużamy się na potęgę. Jakiś czas temu modne było słowo „putinflacja”, ale „utrzymywanie dwóch narodów” nie może zostać bez konsekwencji dla naszych finansów. Warto przy tym wspomnieć, że Ukraina mimo wojny ma ponad dwa razy mniejsze zadłużenie niż Polska: Ukraina – 180,97 mld dol., Polska – 428 mld dol., a okazuje się, że i tak spłacamy odsetki od ich kredytów.

Armia dezerterów

Nie mniej ukraiński biznes w Polsce kwitnie w najlepsze i wchodzi w sektory strategiczne z punktu widzenia bezpieczeństwa państwa, jak choćby przewozy kolejowe.

Co tutaj nie zagrało od samego początku? Od pierwszych dni wojny ukraińskie władze postawiły się w stosunku do Polski jako senior partner, a polskie władze bez mrugnięcia okiem na to przystały. Potem poszło już łatwo, rząd PiS płacił „uchodźcom” zasiłki, dawał darmową opiekę zdrowotną i darmową edukację ukraińskim dzieciom i dziesiątki programów drenujących kieszeń polskiego podatnika. Ukraińcy mogą w końcu w Polsce pobierać najmniejszą polską emeryturę po przepracowaniu choćby dnia u polskiego pracodawcy.

Na początku wydawało się, że w tej wojnie świat wraca na stare tory, mężczyźni walczą, by chronić swoją ojczyznę, a kobiety z dziećmi czekają bezpiecznie w Polsce. Niestety trzeba było kilku dni, by polskie miasta i ulice zalały samochody na ukraińskich rejestracjach – „legion Rolls-Royce” z młodymi mężczyznami, jak mówią Polacy. Z Ukrainy wyjechało około miliona poborowych po wybuchu wojny – liczby się różnią w zależności od metodologii. Kiedy Mateusz Morawiecki mówił na jednej z konferencji do Ukraińców: „Pozdrawiają was wasze kobiety i dzieci z Polski”, już wtedy młodzi mężczyźni w wieku poborowym, po prostu dezerterzy, bo trzeba statut uchodźcy zostawić ludziom, którzy naprawdę są uchodźcami, dobrze urządzali sobie życie w Polsce wspierani hojnie z naszych podatków.

Należałoby przy tej okazji zadać pytanie, jak budować morale u Polaków, jak zachęcać ich do służby w formacjach mundurowych, skoro rządy PiS i PO dawały dezerterom wrogiego nam państwa zasiłki? Moralnie to pytanie jest na miejscu, szczególnie wśród ludzi, którzy już postanowili, że w godzinie „W”, zostaną w Polsce i będą gotowi nawet zginąć w obronie ojczyzny.

Udajemy, że pada deszcz

W najnowszych dziejach świata nie ma drugiego takiego przypadku, żeby ktoś za własne pieniądze dawał rosnąć swojemu zdeklarowanemu rywalowi, a nawet wrogowi, bo przy okazji tej wojny dowiedzieliśmy się, że nie jesteśmy dla Ukrainy przyjacielem. Ukraina jest nam nieprzyjazna, ukraińskie państwo nie życzy nam dobrze, nie sprzyja nam, jest nam nieprzychylne. Nie jest nam wdzięczne, przy każdej okazji okazuje nam pogardę i niechęć. Prezydent Wołodymyr Zełenski obraził polskiego prezydenta na forum ONZ, a Andrzej Duda opluty przez prezydenta Ukrainy czekał jeszcze na niego godzinę, by się spotkać. Za własne pieniądze, w sytuacji, kiedy wszystkie karty były w naszym ręku, daliśmy się zdominować państwu o niższym poziomie cywilizacyjnym i kulturowym, o wschodniej kulturze politycznej.

„Siła państwa na zewnątrz objawia się możliwością niepodlegania woli innych państw i możliwością narzucania im swej woli […]. Państwo zwiększa bezpośrednio swoją potęgę, gdy przyczynia się do zmniejszenia potęgi innych państw […]. Siła państwa pojawia się w chwilach, gdy istnieje sprzeczność między państwami” – pisał w „Imperializmie państwowym” geniusz myśli politycznej Adolf Bocheński. Ukraińcy tę lekcję wobec Polski odrobili wzorcowo, zdominowali naszą klasę polityczną zupełnie i bez walki.

Główną winą PiS-u najpierw, a potem Platformy Obywatelskiej było przekonanie Polaków, że za naszą wschodnią granicą Polska ma tylko jeden los i jest to los Ukrainy. Problem w tym, że Ukraińcy, cała ich współczesna państwowość, zbudowana jest na narracji antypolskiej. Ukraińska klasa polityczna i elity tego kraju nie są wielkimi fanami Polski i nie widzą w nas adwokata w Unii Europejskiej. Całe szczęście, że nasza polityka prometejska wobec dawnych Kresów Wschodnich coraz bardziej przechodzi do przeszłości. Nasze powinności cywilizacyjne, kulturowe i europejskiej wobec UBL, czyli Ukrainy, Białorusi i Litwy, okazały się szlachetnym bajdurzeniem zasiedziałych w Polsce intelektualistów, którzy nie zrozumieli, jak zmieniła się mentalność tych narodów po dziesiątkach lat okrutnej okupacji sowieckiej. Szkoda tylko że musimy za tę naiwność płacić tak ogromną cenę.

Baćko, nasz Bandera

Polską klasę polityczną i środowiska opiniotwórcze czeka jeszcze jeden przewrót mentalny, im szybciej do niego dojdzie, tym Polska będzie bezpieczniejsza. Otóż musimy sobie uświadomić, że nie sąsiadujemy z normalnym europejskim państwem. Ukraina to „Afryka” i to nie ze względu na rasizm. To państwo prywatne, podzielone między wpływy różnych kacyków, w którym poziom usług publicznych, korupcji, relacji władza – obywatel, brak przejrzystości, poziom sposobu rozwiązywania sporów politycznych, przestępczości, służby zdrowia sytuuje ten kraj wśród państw afrykańskich. I Polska musi chronić granicy z Ukrainą, jak RPA chroni swoich granic z Mozambikiem czy Botswaną. Na granicy z Ukrainą musi powstać zapora silniejsza niż na granicy z Białorusią, inaczej polskie państwo z całym aparatem służb nie udźwignie fali przestępczej przetaczającej się przez tę granicę.

Do polskiej opinii publicznej musi dotrzeć też prawda, że Ukraina, państwo proszące świat i Europę o pomoc, jako oficjalną ideologię państwową wybiera banderyzm, czyli okres współpracy z Hitlerem i nazistowskimi Niemcami, a jako bohaterów narodowych czci jawnych ludobójców i faszystów. Z taką ideologią nie wchodzi się do UE i NATO. Jest coś tragicznego w tym, że ukraińskie elity polityczne zapatrzone w Niemcy, Francję, USA z lekceważeniem, a nawet wrogością traktują swoich najbliższych sąsiadów. Ukraińcy postrzegają naszą politykę wschodnią, naszą chęć bycia ich adwokatem w Europie jako śmieszną i niewiele znaczącą. Dla nich nasze wielkie ambicje przy szczupłych zasobach bycia ich adwokatem są bez treści. Zresztą ukraińskie elity i oligarchia już wybrały – ich stolicą w Europie jest Berlin, nie Warszawa.

W polskich staraniach o dobre relacje z Ukrainą nie można nie brać w rachubę niemieckich planów wzmacniania ukraińskiego nacjonalizmu przeciw Polsce, ale też Rosji. Niemcy bardzo dobrze przećwiczyły to w czasie I wojny światowej, kiedy Erich Ludendorff wyraźnie stawiał na skłócanie między sobą narodów Europy Środkowo-Wschodniej. Ta polityka jest do dziś realizowana przez Berlin. Z drugiej strony Rosja nigdy nie zrezygnuje z walki o dusze Ukraińców, a jednym z elementów rosyjskiej propagandy jest stałe skłócanie ich z Polakami. Tak więc z dwóch stron Ukraińcy poddawani są antypolskiej narracji. Czy Polska ma zasoby i narzędzia do przełamania niemieckiej i rosyjskiej wojny informacyjnej w tym obszarze?

I niestety, kiedy ktoś za rosyjską propagandą mówi, że Rosjanie, choć straszni, to przyznali się przynajmniej do Katynia, a Ukraińcy nie pozwolą pochować w cywilizowany sposób naszych bliskich, to zneutralizowanie tego argumentu jest w rękach samych Ukraińców.

Kijów nie ma dobrych relacji nie tylko z Budapesztem i Bratysławą, napięte stosunki ma też z Pragą, a udawana serdeczność z Warszawą skończy się, gdy tylko Polska będzie już mogła urealnić stosunki z Ukrainą. Znamienne, że niedawno Sejm jednogłośnie zdecydował o ustanowieniu 11 lipca Dniem Pamięci o Polakach – Ofiarach Ludobójstwa dokonanego przez OUN-UPA na ziemiach wschodnich II Rzeczypospolitej.

Europa ma dość

W wielu państwach europejskich skończyła się już taryfa ulgowa dla Ukrainy. Należą do nich nie tylko Słowacja czy Węgry, ale także Niemcy, gdzie w czerwcu ubiegłego roku polityk CSU Alexander Dobrindt zaproponował, by bezrobotnych obywateli Ukrainy odesłać do ich kraju. Hesja była pierwszym landem, który zdecydował się wesprzeć władze Ukrainy w ściąganiu mężczyzn do kraju poprzez niewydawanie Ukraińcom w wieku poborowym dokumentów uprawniających ich do wyjazdu za granicę. „Mogą oni wyjechać na Ukrainę, aby uzyskać paszport i odbyć służbę wojskową [...] werbowanie ludzi do udziału w kampanii obronnej przeciwko Rosji i tym samym zachęcanie ich do powrotu do ojczyzny leży w wyraźnym interesie Ukrainy” – napisali przedstawiciele Departamentu Spraw Zagranicznych. W tym roku Niemcy przestali wpuszczać Ukraińców w wieku poborowym, odsyłają ich do Polski.

Ukraina nie jest państwem specjalnej troski, a jeśli jest, to na własne życzenie. Polska nie ponosi z tego tytułu żadnej odpowiedzialności.


 

POLECANE
Kierowca wjechał w grupę ludzi. Dramat w Chełmnie z ostatniej chwili
Kierowca wjechał w grupę ludzi. Dramat w Chełmnie

W piątek w Chełmnie w woj. kujawsko-pomorskim kierowca auta osobowego wjechał w grupę ludzi. Są ranni.

PKO BP wydał pilny komunikat dla klientów z ostatniej chwili
PKO BP wydał pilny komunikat dla klientów

Już w najbliższy poniedziałek 14 lipca 2025 r. w godz. 23:00–00:00 aplikacja IKO banku PKO BP może działać wolniej. Zaplanuj operacje wcześniej.

Pierwszy raz zapytano o partię Brauna. Jest nowy sondaż z ostatniej chwili
Pierwszy raz zapytano o partię Brauna. Jest nowy sondaż

Pracownia CBOS po raz pierwszy zamieściła w swoim badaniu poparcia dla partii politycznych Konfederację Korony Polskiej – ugrupowanie prowadzone przez Grzegorza Brauna.

Rosja zamyka polski konsulat w Królewcu. Jest komunikat z ostatniej chwili
Rosja zamyka polski konsulat w Królewcu. Jest komunikat

W piątek po południu MSZ Rosji poinformowało o zamknięciu polskiego konsulatu w Królewcu od 29 sierpnia 2025 roku.

Bodnar złożył wniosek ws. Zbigniewa Ziobry z ostatniej chwili
Bodnar złożył wniosek ws. Zbigniewa Ziobry

Minister sprawiedliwości Adam Bodnar złożył wniosek do marszałka Sejmu o wyrażenie przez Sejm zgody na zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie Zbigniewa Ziobry na posiedzenie tzw. komisji ds. Pegasusa. Zbigniew Ziobro konsekwentnie odmawia stawienia się przed komisją, z powodu tego, że komisja działa nielegalnie – wyłączył ją z obiegu prawnego Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z września 2024 r. 

Symbol Krakowa zepsuty. Miasto wysłało komunikat Wiadomości
Symbol Krakowa zepsuty. Miasto wysłało komunikat

Smok Wawelski nie będzie ział ogniem. Jedna z najsłynniejszych atrakcji i symbol Krakowa musi przejść remont instalacji gazowej. Zaszkodziły jej m.in. ostatnie ulewne deszcze. 

Niemcy chcą wprowadzić limity liczby uczniów-migrantów na szkołę tylko u nas
Niemcy chcą wprowadzić limity liczby uczniów-migrantów na szkołę

Niemiecka minister edukacji Karin Prien podkreśliła, że Niemcy borykają się z problemami wynikającymi z niekontrolowanej migracji. Wskazała na konieczność przyspieszenia nauki języka niemieckiego przez dzieci imigrantów, co jest kluczowe dla ich integracji. Niemiecka gazeta „Der Tagesspiegel” napisała, że w grę wchodzi ewentualny limit do 40% migrantów na szkołę.

Najnowszy sondaż parlamentarny. PiS i KO łeb w łeb z ostatniej chwili
Najnowszy sondaż parlamentarny. PiS i KO łeb w łeb

Koalicja Obywatelska i Prawo i Sprawiedliwość niemal zrównują się w najnowszym badaniu poparcia dla partii politycznych, przeprowadzonych przez pracownię Opinia24. Trzecie miejsce na podium zajęła Konfederacja.

Rubio: Straty Rosji na froncie gwałtownie wzrosły z ostatniej chwili
Rubio: Straty Rosji na froncie gwałtownie wzrosły

Szef resortu spraw zagranicznych USA Marco Rubio oświadczył, że straty ponoszone przez Rosję na froncie wojny z Ukrainą gwałtownie wzrosły od początku roku. Według niego od stycznia Rosja straciła 100 tys. żołnierzy. Wypowiedź Rubio przytoczył w piątek portal Moscow Times.

Marszałek rezygnuje ze stanowiska. Powód: niebezpieczna jazda samochodem z ostatniej chwili
Marszałek rezygnuje ze stanowiska. Powód: niebezpieczna jazda samochodem

Marcin Jabłoński, marszałek województwa lubuskiego z PO, podał się do dymisji. To konsekwencja wyjątkowo niebezpiecznej jazdy i kolizji drogowej, do której doprowadził pod koniec czerwca.  

REKLAMA

Jakub Pacan: Nie da się dłużej udawać

Banderyzm to oficjalna ideologia państwowa, masowa przestępczość, atakowanie Polski na arenie międzynarodowej przez Kijów. Polacy mają dość i czekają na władzę, która Ukrainie będzie stawiać wymagania.
 Jakub Pacan: Nie da się dłużej udawać
/ fot. PAP / Tomasz Gzell

Co musisz wiedzieć:

  • 11 lipca przypada 82. rocznica Rzezi Wołyńskiej. W tym roku po raz pierwszy obchodzimy nowe święto państwowe: Narodowy Dzień Pamięci o Polakach – Ofiarach Ludobójstwa dokonanego przez OUN i UPA na ziemiach wschodnich II Rzeczypospolitej Polskiej
  • "Ukraina, państwo proszące świat i Europę o pomoc, jako oficjalną ideologię państwową wybiera banderyzm, czyli okres współpracy z Hitlerem i nazistowskimi Niemcami, a jako bohaterów narodowych czci jawnych ludobójców i faszystów. Z taką ideologią nie wchodzi się do UE i NATO" – pisze Jakub Pacan.
  • Autor tekstu twierdzi, że od pierwszych dni wojny, ukraińskie władze postawiły się w stosunku do Polski jako senior partner, a polskie władze bez mrugnięcia okiem na to przystały.

Czy da się pisać o kwestii ukraińskiej w Polsce tak, by nie być posądzonym o jątrzenie? Nie, na obecnym etapie naszych dwustronnych relacji to niemożliwe. Dlatego nie bawiąc się w niuanse, dla najkrótszej syntezy naszej gościny wobec Ukraińców najlepiej można posłużyć się cytatem z biblijnej Księgi Powtórzonego Prawa: „Gdy Pan, Bóg twój, wprowadzi cię do ziemi, o której poprzysiągł przodkom twoim: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, że da tobie miasta wielkie i bogate, których nie budowałeś, domy pełne wszelkich dóbr, których nie zbierałeś, wykopane studnie, których nie kopałeś, winnice i gaje oliwne, których nie sadziłeś, kiedy będziesz jadł i nasycisz się –strzeż się, byś nie zapomniał o Panu, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli” (Pwt 6, 10–12). Oczywiście nie mieszając w to Pana Boga, słowa o przejęciu dóbr, które Polacy sobie wypracowali są do bólu celne. Ukraińcy dostali od Polski wszystko, co nasz kraj mógł dać, a nawet więcej, bo zadłużamy się na potęgę. Jakiś czas temu modne było słowo „putinflacja”, ale „utrzymywanie dwóch narodów” nie może zostać bez konsekwencji dla naszych finansów. Warto przy tym wspomnieć, że Ukraina mimo wojny ma ponad dwa razy mniejsze zadłużenie niż Polska: Ukraina – 180,97 mld dol., Polska – 428 mld dol., a okazuje się, że i tak spłacamy odsetki od ich kredytów.

Armia dezerterów

Nie mniej ukraiński biznes w Polsce kwitnie w najlepsze i wchodzi w sektory strategiczne z punktu widzenia bezpieczeństwa państwa, jak choćby przewozy kolejowe.

Co tutaj nie zagrało od samego początku? Od pierwszych dni wojny ukraińskie władze postawiły się w stosunku do Polski jako senior partner, a polskie władze bez mrugnięcia okiem na to przystały. Potem poszło już łatwo, rząd PiS płacił „uchodźcom” zasiłki, dawał darmową opiekę zdrowotną i darmową edukację ukraińskim dzieciom i dziesiątki programów drenujących kieszeń polskiego podatnika. Ukraińcy mogą w końcu w Polsce pobierać najmniejszą polską emeryturę po przepracowaniu choćby dnia u polskiego pracodawcy.

Na początku wydawało się, że w tej wojnie świat wraca na stare tory, mężczyźni walczą, by chronić swoją ojczyznę, a kobiety z dziećmi czekają bezpiecznie w Polsce. Niestety trzeba było kilku dni, by polskie miasta i ulice zalały samochody na ukraińskich rejestracjach – „legion Rolls-Royce” z młodymi mężczyznami, jak mówią Polacy. Z Ukrainy wyjechało około miliona poborowych po wybuchu wojny – liczby się różnią w zależności od metodologii. Kiedy Mateusz Morawiecki mówił na jednej z konferencji do Ukraińców: „Pozdrawiają was wasze kobiety i dzieci z Polski”, już wtedy młodzi mężczyźni w wieku poborowym, po prostu dezerterzy, bo trzeba statut uchodźcy zostawić ludziom, którzy naprawdę są uchodźcami, dobrze urządzali sobie życie w Polsce wspierani hojnie z naszych podatków.

Należałoby przy tej okazji zadać pytanie, jak budować morale u Polaków, jak zachęcać ich do służby w formacjach mundurowych, skoro rządy PiS i PO dawały dezerterom wrogiego nam państwa zasiłki? Moralnie to pytanie jest na miejscu, szczególnie wśród ludzi, którzy już postanowili, że w godzinie „W”, zostaną w Polsce i będą gotowi nawet zginąć w obronie ojczyzny.

Udajemy, że pada deszcz

W najnowszych dziejach świata nie ma drugiego takiego przypadku, żeby ktoś za własne pieniądze dawał rosnąć swojemu zdeklarowanemu rywalowi, a nawet wrogowi, bo przy okazji tej wojny dowiedzieliśmy się, że nie jesteśmy dla Ukrainy przyjacielem. Ukraina jest nam nieprzyjazna, ukraińskie państwo nie życzy nam dobrze, nie sprzyja nam, jest nam nieprzychylne. Nie jest nam wdzięczne, przy każdej okazji okazuje nam pogardę i niechęć. Prezydent Wołodymyr Zełenski obraził polskiego prezydenta na forum ONZ, a Andrzej Duda opluty przez prezydenta Ukrainy czekał jeszcze na niego godzinę, by się spotkać. Za własne pieniądze, w sytuacji, kiedy wszystkie karty były w naszym ręku, daliśmy się zdominować państwu o niższym poziomie cywilizacyjnym i kulturowym, o wschodniej kulturze politycznej.

„Siła państwa na zewnątrz objawia się możliwością niepodlegania woli innych państw i możliwością narzucania im swej woli […]. Państwo zwiększa bezpośrednio swoją potęgę, gdy przyczynia się do zmniejszenia potęgi innych państw […]. Siła państwa pojawia się w chwilach, gdy istnieje sprzeczność między państwami” – pisał w „Imperializmie państwowym” geniusz myśli politycznej Adolf Bocheński. Ukraińcy tę lekcję wobec Polski odrobili wzorcowo, zdominowali naszą klasę polityczną zupełnie i bez walki.

Główną winą PiS-u najpierw, a potem Platformy Obywatelskiej było przekonanie Polaków, że za naszą wschodnią granicą Polska ma tylko jeden los i jest to los Ukrainy. Problem w tym, że Ukraińcy, cała ich współczesna państwowość, zbudowana jest na narracji antypolskiej. Ukraińska klasa polityczna i elity tego kraju nie są wielkimi fanami Polski i nie widzą w nas adwokata w Unii Europejskiej. Całe szczęście, że nasza polityka prometejska wobec dawnych Kresów Wschodnich coraz bardziej przechodzi do przeszłości. Nasze powinności cywilizacyjne, kulturowe i europejskiej wobec UBL, czyli Ukrainy, Białorusi i Litwy, okazały się szlachetnym bajdurzeniem zasiedziałych w Polsce intelektualistów, którzy nie zrozumieli, jak zmieniła się mentalność tych narodów po dziesiątkach lat okrutnej okupacji sowieckiej. Szkoda tylko że musimy za tę naiwność płacić tak ogromną cenę.

Baćko, nasz Bandera

Polską klasę polityczną i środowiska opiniotwórcze czeka jeszcze jeden przewrót mentalny, im szybciej do niego dojdzie, tym Polska będzie bezpieczniejsza. Otóż musimy sobie uświadomić, że nie sąsiadujemy z normalnym europejskim państwem. Ukraina to „Afryka” i to nie ze względu na rasizm. To państwo prywatne, podzielone między wpływy różnych kacyków, w którym poziom usług publicznych, korupcji, relacji władza – obywatel, brak przejrzystości, poziom sposobu rozwiązywania sporów politycznych, przestępczości, służby zdrowia sytuuje ten kraj wśród państw afrykańskich. I Polska musi chronić granicy z Ukrainą, jak RPA chroni swoich granic z Mozambikiem czy Botswaną. Na granicy z Ukrainą musi powstać zapora silniejsza niż na granicy z Białorusią, inaczej polskie państwo z całym aparatem służb nie udźwignie fali przestępczej przetaczającej się przez tę granicę.

Do polskiej opinii publicznej musi dotrzeć też prawda, że Ukraina, państwo proszące świat i Europę o pomoc, jako oficjalną ideologię państwową wybiera banderyzm, czyli okres współpracy z Hitlerem i nazistowskimi Niemcami, a jako bohaterów narodowych czci jawnych ludobójców i faszystów. Z taką ideologią nie wchodzi się do UE i NATO. Jest coś tragicznego w tym, że ukraińskie elity polityczne zapatrzone w Niemcy, Francję, USA z lekceważeniem, a nawet wrogością traktują swoich najbliższych sąsiadów. Ukraińcy postrzegają naszą politykę wschodnią, naszą chęć bycia ich adwokatem w Europie jako śmieszną i niewiele znaczącą. Dla nich nasze wielkie ambicje przy szczupłych zasobach bycia ich adwokatem są bez treści. Zresztą ukraińskie elity i oligarchia już wybrały – ich stolicą w Europie jest Berlin, nie Warszawa.

W polskich staraniach o dobre relacje z Ukrainą nie można nie brać w rachubę niemieckich planów wzmacniania ukraińskiego nacjonalizmu przeciw Polsce, ale też Rosji. Niemcy bardzo dobrze przećwiczyły to w czasie I wojny światowej, kiedy Erich Ludendorff wyraźnie stawiał na skłócanie między sobą narodów Europy Środkowo-Wschodniej. Ta polityka jest do dziś realizowana przez Berlin. Z drugiej strony Rosja nigdy nie zrezygnuje z walki o dusze Ukraińców, a jednym z elementów rosyjskiej propagandy jest stałe skłócanie ich z Polakami. Tak więc z dwóch stron Ukraińcy poddawani są antypolskiej narracji. Czy Polska ma zasoby i narzędzia do przełamania niemieckiej i rosyjskiej wojny informacyjnej w tym obszarze?

I niestety, kiedy ktoś za rosyjską propagandą mówi, że Rosjanie, choć straszni, to przyznali się przynajmniej do Katynia, a Ukraińcy nie pozwolą pochować w cywilizowany sposób naszych bliskich, to zneutralizowanie tego argumentu jest w rękach samych Ukraińców.

Kijów nie ma dobrych relacji nie tylko z Budapesztem i Bratysławą, napięte stosunki ma też z Pragą, a udawana serdeczność z Warszawą skończy się, gdy tylko Polska będzie już mogła urealnić stosunki z Ukrainą. Znamienne, że niedawno Sejm jednogłośnie zdecydował o ustanowieniu 11 lipca Dniem Pamięci o Polakach – Ofiarach Ludobójstwa dokonanego przez OUN-UPA na ziemiach wschodnich II Rzeczypospolitej.

Europa ma dość

W wielu państwach europejskich skończyła się już taryfa ulgowa dla Ukrainy. Należą do nich nie tylko Słowacja czy Węgry, ale także Niemcy, gdzie w czerwcu ubiegłego roku polityk CSU Alexander Dobrindt zaproponował, by bezrobotnych obywateli Ukrainy odesłać do ich kraju. Hesja była pierwszym landem, który zdecydował się wesprzeć władze Ukrainy w ściąganiu mężczyzn do kraju poprzez niewydawanie Ukraińcom w wieku poborowym dokumentów uprawniających ich do wyjazdu za granicę. „Mogą oni wyjechać na Ukrainę, aby uzyskać paszport i odbyć służbę wojskową [...] werbowanie ludzi do udziału w kampanii obronnej przeciwko Rosji i tym samym zachęcanie ich do powrotu do ojczyzny leży w wyraźnym interesie Ukrainy” – napisali przedstawiciele Departamentu Spraw Zagranicznych. W tym roku Niemcy przestali wpuszczać Ukraińców w wieku poborowym, odsyłają ich do Polski.

Ukraina nie jest państwem specjalnej troski, a jeśli jest, to na własne życzenie. Polska nie ponosi z tego tytułu żadnej odpowiedzialności.



 

Polecane
Emerytury
Stażowe